Over inlegkruisjes en zonnecrème

Het wekelijkse lijstje is nooit een voorbeeld van structuur. Deze week een ernstige versie. Ik grits het toch maar mee. De mogelijke uitvlucht de helft te zijn vergeten omdat ik het kleinood niet bij had, verdampt. Wat later dralend in een gang van de supermarkt waar ik zelden kom. Inlegkruisjes dus. Ik zie ze wel, herken niets. Geen houvast. De hoek van het huis waar die spullen vertoeven is onbekend terrein. De laatste keer dat ik mijn neus in die schuif stak was toen de dochter, met tranen in de ogen, ontsteld en voor het eerst ongesteld, mijn hulp inriep.

Kiezen dus. Over keuze gesproken. Ik grinnik hardop bij een verpakking die zijn inhoud aanprijst omdat er vleugels aan het ding zouden zitten. Ik stel me de vergaderingen voor waar de marketeers over die slogan palaverden. Misschien vond iemand omslaglipjes niet kunnen?  Of zijn marketeers uit het soort hout gesneden waar ergens vroeg in hun dagen het grootste deel overtollige gêne minutieus is afgeschraapt? Ik grabbel uiteindelijk maar wat mee en maak me klaar voor de strijd met het aanbod reinigingsmelk. Net op dat moment zegt een winkelbediende, wat verder in de weer met wc-papier, tegen een collega die de voorraad tandpasta telt, dat haar valies nog niet helemaal gepakt is. "Enkel zonnecrème heb je nodig" is het antwoord, "al de rest is overbodig". En inlegkruisjes mompel ik net niet hardop.

Ondertussen is het "kwaad" geschied. Baz Luhrmann wandelt mijn gedachten binnen. "Trust me on the sunscreen" echoot het in mijn hoofd. Ik glimlach en ga op weg naar de yoghurt, de comfortzone binnen handbereik, de reinigingsmelk vergeten.

Baz Luhrmann dus. Voor de liefhebbers https://www.youtube.com/watch?v=MQlJ3vOp6nI of in een tropical remix versie https://www.youtube.com/watch?v=6z5AemjvAQQ

Niemand die het ooit beter samenvatte, toch? En anders:

            “Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who supply it”